Geachte Heer Babijn,
 
     Heel hartelijk bedankt voor je stukje in de krant 08-04-2004 “Gedoogbeleid”. Ik ben het helemaal met je eens. Ik was heel blij toen ik je stukje las. Want het is inderdaad vreselijk als je kind aan de drugs gaat. Je gaat door een hel van hier tot Tokio. Wij hebben 4 kinderen waarvan er 2 verslaafd zijn! Daarom wil ik liever anoniem blijven, ik hoop dat je dit begrijpt, want wij schamen ons hier diep voor. Je hebt helemaal gelijk als je zegt dat gebruik tot schizofrenie kan leiden, onze kinderen hebben ook die diagnose gekregen. Onze beide kinderen waren helemaal niet schizofreen, gewoon verslaafd en dan krijgen ze psychoses. Onze ene zoon was erg slim en kon heel goed werken; langzaam aan zie je je kind helemaal afglijden naar een zombie, vreselijk. Op dit moment is het rustig, ze zijn allebei een eind van huis, één heeft er in de gevangenis gezeten en is nu opgenomen in de psychiatrie, eerst achter gesloten deuren maar nu zit hij op een andere afdeling met wat meer vrijheden en er is niets meer te merken van schizofrenie omdat hij niet meer gebruikt. Wij hebben ons kind terug. Ik ben hier heel gelukkig om.
Onze andere zoon woont nu ergens op een kamer, had een eigen woning maar die is verkocht omdat hij niet in staat was die te onderhouden. Hij is jaren opgenomen geweest in Kloetinge, maar daar gebruiken ze net zoveel als thuis. Dan denk je gelukkig ze zijn opgenomen, maar het gebruik gaat gewoon door. Nu zijn z’n nieren kapot, moet hij 3X in de week aan de dialyse, maar dit vinden wij niet eens erg. We weten dat hij dan 3X in de week geen drugs kan gebruiken en dat hij dan tenminste goed te eten krijgt. Z’n nierziekte heeft trouwens niets te maken met z’n gebruik, dit zou hij toch gekregen hebben. Ik merk wel dat hij niet meer zoveel gebruikt want hij is ook min of meer normaal. Maar ik geloof wel zoals jij schrijft dat zijn hersenen aangetast zijn. Het is niet meer dezelfde intelligente jongen van daarvoor.
Ik zal je alle details maar besparen, maar wij zitten min of meer al 13 jaar in de ellende.
Onze oudste kreeg kanker toen hij 22 jaar was, nou dit is lang niet zo erg als dat je kind verslaafd is. Ook als je dan bedenkt dat in Terneuzen Checkpoint met 47 man personeel werkt, dan weten we allebei dat ze dat “drugskot” nooit gewoon opdoeken; brengt teveel op voor De Gemeente. En dat daardoor hele families in de ellende gestort worden staan ze niet eens bij stil. Ik zou wensen dat al diegenen die het gedoogbeleid willen handhaven eens één maand de pijn en de ellende mochten voelen die wij al jaren meemaken. Als je kind door de drugs niet meer te handhaven is, dat hij je met de dood bedreigt, zodat je de politie moet bellen voor je eigen kind. Dat je je eigen kind op straat moet gooien zodat hij dakloos wordt en op straat moet slapen, vervolgens mensen gaat bedreigen en gaat inbreken.
Daar hebben wij echt onze kinderen niet voor op de wereld gezet en je krijgt zo weinig begrip van familie en je omgeving. Want, we zullen ze wel verkeerd opgevoed hebben.
Met onze oudste zoon gaat het gelukkig goed, hij had dezelfde vorm van kanker als die wielrenner Lance Armstrong.
 
Ik hoop je mij geen ouwe zeur vindt, maar ik ben je heel erg dankbaar voor je stukje in de krant en met mij nog vele ouders van drugsverslaafden. Ik durf hier zelf niet op te reageren in de krant omdat ik me diep schaam voor mijn kinderen en ik niet wil dat iedereen dat weet, want je naam en je adres moet er wel bij.
 
Vriendelijke groeten
 
een moeder van…..